Hidronefroz, genişlemiş ve dilate bir renal pelvis, bölgede acı verici bir his veya idrarda kan ve idrar ile karakterize tıbbi bir durumdur. Hidronefroz genellikle idrar yolunun tıkanmasından kaynaklanır. Hidronefroz, obstrüktif (obstrüktif) ve obstrüktif olmayan (obstrüktif olmayan) tiplere ayrılabilir.
Hidronefroz gelişiminin ana nedenleri şunlardır: doğuştan, idrar yolu enfeksiyonu veya böbrek taşı hasarı, böbrek taşı hastalığı, prostatektomi ve şişmiş böbreği çıkarmak için ameliyat veya yolcu bölmesinin sıkıştırıldığı bir otomobil kazası. Çoğu zaman hidroneptoz, 10-15 yaşları arasında en yüksek düzeyde meydana gelen çocuklarda ve gençlerde görülür.
Hidronefrozlu bir hasta tipik olarak aşağıdaki semptomlara sahiptir:
Hasta ayrıca idrarında kan ve idrardan şikayet edebilir. Bunun nedeni, obstrüksiyondan kaynaklanan dilate bir üreterdir. Karın, pelviste biriken sıvı miktarı nedeniyle genellikle dolu veya şişkin hisseder. Genellikle ateş yoktur, ancak idrarda çok sayıda bakteri varsa mevcut olabilir. Bir hasta ayrıca detrusor kas spazmlarının neden olduğu ve az miktarda idrarın mesaneye girmesine neden olan idrar retansiyonu veya sıklığına sahip olabilir. İdrar retansiyonu, oksibutinin ve indometasin (her ikisi de kontrollü salım versiyonu) gibi ilaçlarla tedavi edilebilir. Hidronefroz, organ ve dokularda uzun süreli hasara neden olabileceğinden, genellikle uzun süreli tedavi gerektiren kronik bir sorundur.
Yazı İçeriği
Hidronefrozun Tedavisi Nedir?
Hidronefrozun tedavisi nedene (obstrüktif veya nonobstrüktif), herhangi bir tıkanıklık olup olmadığına, hidronefrozun evresine ve herhangi bir komplikasyon olup olmadığına bağlıdır. Durumun kronik yapısı nedeniyle uzun bir süre tedavi gerekebilir. Hasta belirli bir süre stabil kaldıktan sonra, hidronefroz tipine bağlı olarak belirli bir süre stabil kaldıktan sonra genellikle bir idame programına alınır.
Hidronefrozun Nedenleri Nelerdir?
İdrar yolunun mikroskobik iltihabı, hidronefroz oluşumunun yaygın bir nedenidir. Bu iltihaplanmaya genellikle çok miktarda bakteri neden olur ve idrar yolu enfeksiyonuna neden olur. Enflamasyon, nihayetinde mesane veya üreterlerdeki dokuların hasar görmesine veya skarlaşmasına (üreterit) yol açabilen uzun süreli veya kronik idrar yolu enfeksiyonlarından da kaynaklanabilir.
Skar dokusu oluşumuna en yaygın olarak üretere yerleşmiş böbrek taşları neden olur. Enfeksiyon nedeniyle bir tıkanıklık oluştuğu durumlarda, bakterileri üreterlerden uzaklaştırmak için tıbbi tedavi gerekebilir ve antibiyotikler yaşanan semptomların hafifletilmesine yardımcı olacaktır. Üreterde bulunan bir taşı çıkarmak için cerrahi bir prosedür gerekliyse, tedavi edilmediği takdirde tehlikeli olabileceğinden ve diğer organlarda hidronefroz veya hidronefroz gibi komplikasyonlara neden olabileceğinden, bu durum bir hasta için acil bir acil ameliyat gerektirebilir.
Obstrüktif olmayan hidronefroz söz konusu olduğunda, bu durumun gelişmesine katkıda bulunan birçok farklı neden vardır. Ana sebeplerden biri, böbrek glomerülünden Bowman kapsülüne filtrasyonu düzenleyen podositlerin zarar görmesinden kaynaklanan fokal segmental glomerülosklerozdur (FSGS). Bu yaralanmaya genellikle enfeksiyonlar, genetik ve podositlerdeki otoimmün hasar neden olur. FSGS’de podositler zarar görmeden önce, genellikle idrarda protein için çubuk testi ile tespit edilebilen protein sızıntısı olur.
FSGS’ye neden olabilen enfeksiyonlar arasında, hepatit B ve C gibi virüslerin ve bu virüslerin glomerulusun podositlerini hedef aldığı bakteriler bulunur. Genetik, anormal filtrasyon ürünleri ve idrardaki proteinleri süzme yoluyla da FSGS’ye katkıda bulunabilir. Podosit filtrasyon ürünlerine otoimmün hasar, antikorların böbreğin podositlerindeki spesifik antijenlere bağlandığı ve daha sonra bu hücrelerin iltihaplanmasına neden olduğu durumlarda da meydana gelebilir. Obstrüktif olmayan hidronefrozun bir başka nedeni, böbrek tübüllerinde idrar akışında artışa neden olan ilaçların enfeksiyonu veya kullanımı ile böbrek tübüllerinin zarar görmesidir. Bu, antibiyotik tedavisi ve bu sorunlara neden olabilecek bazı ilaçların kesilmesiyle tedavi edilebilir.
Obstrüktif olmayan hidronefrozun diğer bir nedeni vezikoüreteral reflüdür (VUR). VUR, idrarın mesaneden üreterlere geçişinden kaynaklanır. Bu durumun anatomideki anormallikler, genetik faktörler ve hamilelik sırasında anne karnında bir fetüsün nasıl geliştiği gibi birçok farklı nedeni vardır. Bu kendiliğinden ortaya çıkabilir veya erken yaşta gelişebilir. VUR’un biri sürekli, diğeri aralıklı olmak üzere iki temel formu vardır. Bu, onları birbirine bağlamak ve idrarın üretere geri akmasını önlemek için mesaneden üreterlere cerrahi olarak bir tüp yerleştirerek tedavi edilebilir.
Hidronefrozun Yaygın Sebepleri Nelerdir?
Hidronefroza katkıda bulunan birçok farklı neden vardır. Bu, üreterdeki tıkanmanın (obstrüktif hidronefroz) veya renal pelvisteki yüksek basıncın (obstrüktif olmayan hidronefroz) bir sonucu olabilir.
Aşağıdakiler hidronefrozun yaygın nedenlerinin bir listesidir.
- Obstetrik komplikasyonlar
- İdrar yolu enfeksiyonları
- Renal tübüler asidoz
- Vezikoüreteral reflü (VUR)
- Diğer tıbbi durumlar
Acil bir durumda, hastada uzun süreli organ ve dokularda hasara neden olabileceğinden hidronefroza neden olan tıkanıklığı gidermek için acil ameliyat gerekir. Bu ameliyat, bu prosedürde uzmanlaşmış bir ürolog veya cerrah tarafından yapılabilir. Bir taş tıkanıklığa neden oluyorsa, taşın idrar ve idrar yolundaki bazı çevre dokularla birlikte çıkarılması gerekecektir. Bu, cerrahi işlemden sonra başka komplikasyonları önlemek için yapılır. Bu prosedür, hastanın üreterini tıkayan bir tümörü varsa da yapılabilir.
Sebep engellenirse, doktor hastayı ürolojik cerrahi veya pediatrik cerrahi yapan bir uzmana yönlendirebilir. Cerrahi tedavi gerekiyorsa, bu karmaşık olabilir ve hidronefrozun ciddiyeti nedeniyle acil müdahale gerektirebilir. Obstrüktif olmayan hidronefroz saptanırsa, hastada böbrek hasarını önlemek için antibiyotik ve IV sıvılar gibi ilaçlarla tedavi edilebilir. Renal pelviste önemli miktarda artan basıncın (obstrüktif olmayan hidronefroz) olduğu daha ciddi vakalarda, bu durumun neden olabileceği başka komplikasyonları önlemek için hastalar ek prosedürlerle daha fazla tedaviye ihtiyaç duyabilir.
